Het begrijpen van de vier kenmerken van reactieve kleurstoffen is fundamenteel voor het succespercentage van één keer verven!

Reaktieve kleurstoffen, ook wel reaktieve kleurstoffen genoemd. Een type kleurstof dat een chemische reactie ondergaat met vezels tijdens het verven. Deze soort kleurstofmoleculen bevat functionele groepen die kunnen reageren met vezels. Tijdens het verven reageert de kleurstof met de vezels, waardoor covalente bindingen ontstaan tussen beide en een geheel wordt gevormd, wat de was- en wrijvvestigheid verbetert. Reaktieve kleurstoffen zijn een nieuw type kleurstof. Moleculen van reaktieve kleurstoffen bestaan uit twee hoofdbestanddelen: de basiskleurstof en de reaktieve groep. De groep die kan reageren met vezels heet de reaktieve groep.
De eigenschappen van reaktieve kleurstoffen zijn als volgt:
1、 Oplosbaarheid
Reactieve kleurstoffen van hoge kwaliteit hebben goede wateroplosbaarheid. De oplosbaarheid en concentratie van de voorbereide kleurstofoplossing zijn gerelateerd aan factoren zoals het gekozen badverhouding, de hoeveelheid toegevoegde elektrolyten, de kleurtemperatuur en de hoeveelheid ureum dat wordt gebruikt. De oplosbaarheid van reactieve kleurstoffen verschilt sterk, zoals te zien is in verschillende verhandelingen. De vermelde oplosbaarheid verwijst naar het toelaatbare bereik voor de toepassing van de kleurstof. Reactieve kleurstoffen die worden gebruikt voor printen of pad-kleuren moeten worden geselecteerd met een oplosbaarheid van ongeveer 100 gram per liter, wat volledige oplossing van de kleurstof vereist, zonder troebeling en zonder kleurvlekken. Heet water kan de oplossing versnellen, ureum heeft een oplosmiddel-effect en elektrolyten zoals zout en natriumhydroxide kunnen de oplosbaarheid van kleurstoffen verminderen. Alkalische middelen mogen niet tegelijkertijd worden toegevoegd bij het oplossen van reactieve kleurstoffen om hydrolyse van de kleurstof te voorkomen.
De methoden voor het bepalen van de oplosbaarheid van reactieve kleurstoffen omvatten vacuümfiltratie, spectofotometrie en de filterpapierdruppelmethode. De filterpapierdruppelmethode is eenvoudig uit te voeren en geschikt voor praktisch gebruik in fabrieken. Tijdens het meten bereid je een reeks kleurstofoplossingen van verschillende concentraties voor en roer deze bij kamertemperatuur (20 ℃) tien minuten om de kleurstoffen volledig op te lossen. Plaats een 1ml gestreepte pipet in het midden van de proefoplossing en meng terwijl je drie keer zuigt. Neem vervolgens 0,5 milliliter van de proefoplossing en laat deze loodrecht druppelen op het op een bekermond plat gelegde filterpapier, herhaal dit eenmaal. Na droging controleer je het vloeistofinfiltratiecirkel visueel en neem je de vorige concentratie zonder duidelijke vlekken op het filterpapier als de oplosbaarheid van de kleurstof, uitgedrukt in grammen per liter. Sommige oplossingen van reactieve kleurstoffen verschijnen na afkoeling als troebele kolalooplossingen die zich gelijkmatig op filterpapier verspreiden zonder vlekken te vormen, en hinderen dit niet voor normaal gebruik.

2, Diffusiviteit
Diffusiviteit verwijst naar de mogelijkheid van verfstoffen om in de richting van het binnenste van vezels te bewegen, met temperatuurafhankelijke diffusie van verfvloeistoffen. Verfstoffen met hoge diffusiecoëfficiënten hebben hoge reactiesnelheden en vaste efficiëntie, evenals goede uniformiteit en doordringingsvermogen. Het diffusievermogen hangt af van de structuur en grootte van de verf, en hoe groter de molecuul, des te moeilijker het diffunderen. Verfstoffen met een hoge affiniteit voor vezels hebben sterke adsorptiekachten op vezels, wat diffusie bemoeilijkt. Daarom is het meestal nodig om de temperatuur te verhogen om de diffusie van verfstoffen te versnellen. Elektrolyten toevoegen aan de verflozing vermindert de diffusiecoëfficiënt van de verf.
De diffusieprestatie van kleurstoffen wordt meestal gemeten met de dunne laagmethode. Het lijmembraan (glaspapier) wordt ondergedompeld in destilleerd water, met een dikte van 2,4 vezels voor het onderdompelen en 4,5 vezels na 24 uur onderdompeling. Bij het meten wordt dit membran opgestapeld tot een bepaalde dikte zoals gewenst en aangedrukt onder een glazen plaat om bubbels te verwijderen. Vervolgens wordt het ingeklemd tussen twee klemmen met rubberen wasknoppen erin, waarvan er een een rond gat in het midden heeft. De kleurstofoplossing kan alleen door dit gat diffuseren naar het membranaantal. Het membran wordt 1 uur lang onderdompeld in de kleurstofoplossing bij 20 ℃, daarna wordt het eruit gehaald en met water afgespoeld. Observeer het aantal lagen waarin de kleurstofoplossing het membran heeft doordrongen en de kleur van elke laag. Tussen het aantal diffusielagen en de halve kleurtijd bestaat een bepaalde correlatie, met een kortere halve kleurtijd en meer diffusielagen.

3, Directheid
Directheid verwijst naar de mogelijkheid van reactieve kleurstoffen om door vezels in de kleilop opgenomen te worden. Reactieve kleurstoffen met een hoge oplosbaarheid hebben vaak een lage directheid, en variëteiten met een lage directheid dienen gekozen te worden voor continue doordrukken en afdrukken. Kleimiddelen met hoge badverhoudingen, zoals touwvormig overeenkomstig kleuren en draadvertwijfeld kleuren, moeten prioriteit geven aan het gebruik van kleurstoffen met een hoge directheid. Rollend (koude rollende stapel) kleimethode, waarbij de kleilop door doordrenking gerold wordt overgedragen aan de vezels, en het is ook gemakkelijk om uniforme kleuring te bereiken met iets minder directe kleurstoffen, met minder kleurverschil voor en na, en gemakkelijk schoon te maken met hydrolyseerkleurstoffen.
De directheid van reactieve kleurstoffen wordt weergegeven door het evenwichtige kleuraannamepercentage (d.w.z. kleursnelheid) of de Rf-waarde van kleulaaganalyse.
Meetmethode (1): Het vezelmateriaal wordt verpakt in 2 gram gebloeide zijde 40X40 katoenen poplin. De kleurstofconcentratie bedraagt 0,2 gram per liter, het badverhouding is 20:1, en de kleurtemperatuur wordt verdeeld in twee niveaus: 30 ℃ en 80 ℃. Bij het meten snijdt u 2 gram stof in stukjes en plaatst u ze in een driehalsfles die de gespecificeerde kleurtemperatuur heeft bereikt (om verdamping te voorkomen). Op regelmatige tijden haalt u terwijl u roert 2 milliliter kleurstofoplossing af (terwijl u er 2 milliliter water aan toevoegt) en meet u de optische dichtheid van de kleurstofoplossing. Als de kleurtijd langer duurt, bereikt adsorptie evenwicht en blijft de optische dichtheidswaarde van de kleurstofoplossing onveranderd. Het percentage kleurstofopname op dat moment geeft aan hoe direct de kleurstof is.
Meetmethode (2): Papierchromatografie (Xinhua # 3 filterpapier), observeer dat de stijghoogte van elk kleurstofvlekje verschillend is, dat wil zeggen, de Rf-waarde is verschillend. Hoe groter de Rf-waarde, des te minder direct is de kleurstof met het celulosemateriaal; hoe kleiner de Rf-waarde, des te groter de directheid. Bereid een oplossing van 0,2 g/L kleurstof voor, neem een monster op filterpapier met behulp van een kapillaire pijp, droog het en hang het in een gesloten chromatograafcilinder met destilleerd water erin voor 30 minuten. Laat vervolgens een uiteinde van het filterpapiermonster in contact komen met water om chromatografie te starten. Wanneer de voorkant van het ontwikkelingsmiddel opstijgt tot 20 cm, bereken dan de Rf-waarde van de kleurstofvlek. Papierchromatografie is een eenvoudige methode om de directheid van kleurstoffen te bepalen, maar de Rf-waarde komt niet volledig overeen met de werkelijke prestaties van de kleurstof.

4, Reactiviteit
De reactiviteit van reactieve vaten verwijst meestal naar de sterkte van hun vermogen om te reageren met celulosehydroxylgroepen. Vaten met een sterke reactiviteit kunnen worden vastgelegd bij kamertemperatuur en onder zwak alkalische omstandigheden, maar de stabiliteit van de vaten in deze reactie is relatief slecht, en ze worden gemakkelijk hydrolyseerd en verliezen hun kleervermogen. Vaten met een zwakke reactiviteit moeten binden met celulose onder hogere temperatuursomstandigheden, of de hydroxylgroepen van vezelgaren activeren met sterke alkalische middelen om de reactie van de vaten en hun vastlegging op de vezels te bevorderen.
De reactiviteit van reactieve stoffen van hetzelfde type is ongeveer gelijk, en de mate van reactiviteit hangt af van de chemische structuur van het actieve groepje van de stof. Het koppelgroepje tussen het stoflichaam en het actieve groepje heeft ook een bepaalde invloed op de reactiviteit van de stof. Daarnaast wordt het ook beïnvloed door de pH-waarde. Algemeen gezien neemt de reactiesnelheid toe naarmate de pH-waarde toeneemt. Wat betreft de temperatuur, dit is ook een factor die de reactiesnelheid beïnvloedt. Bij stijgende temperatuur neemt de reactiesnelheid toe. Bij elke toename van 10 ℃ in temperatuur kan de reactiesnelheid met 2-3 keer toenemen. Daarom kan na afdrukken drogen of stomen de reactie tussen stof en vezel bevorderen.